Sporen

Tja, het zou de leeftijd kunnen zijn. Of is veertig nog wel een beetje jong om vergeetachtig te worden? Nou ja, de leeftijd zal ik er even buiten laten. Vergeetachtig ben ik wel. Tenminste, ik onthoud niet wat ik aan het doen ben.

Soms sta ik in de keuken, doe een kastje open en staar naar de inhoud, niet wetend wat ik daar moet hebben. Hoe ik m'n hersens ook inspan, het komt niet boven. Er komt zelfs helemaal niets boven. Blanco. Dan doe ik het kastje maar weer dicht. Met een wazige blik kijk ik naar wat ik aan het doen was. Even later valt het kwartje: ik wilde thee maken. Theezakje! Weer het kastje open. Geen theezakjes. Op. Even nieuwe pakken in de gangkast. Ik loop naar de gang en doe de meterkast open. Verdwaasd kijk ik naar de zak met oud plastic. Hier moet ik niet zijn. Maar wacht, de zak met oud plastic is heel vol. Die moet even verwisseld worden. Ik doe de zak dicht, zet deze tegen de muur en hang een nieuwe op. Wat deed ik hier eigenlijk? Terug in de keuken staat de waterkoker te borrelen. O ja, daarom was ik natuurlijk in de gang. In de voorraadkast moet ik even zoeken naar de juiste thee. Al zoekend kom ik een fles frisdrank tegen. Die hoort in de koelkast. Ik pak de thee en de fles en loop naar de keuken. Direct maar de fles wegzetten. Als ik door mijn kamer loop, op weg naar de schuur waar koelkast twee staat, zie ik mijn koormap liggen. Die moet ik ook nog op orde maken. Met de koormap in mijn handen loop ik terug naar de woonkamer. De map leg ik op tafel. Wat was ik ook al weer aan het doen? O ja, thee zetten. Waar zijn de zakjes nou? Waar ben ik geweest? Ik heb geen idee en pak een nieuw doosje uit de gangkast. Wat moet ik nog meer doen. Oja, eten ontdooien voor straks. Even later staat een warme maaltijd in de magnetron. Het water voor de thee zet ik weer even aan. Dan hoor ik dat de wasmachine bijna klaar is. Ik loop naar boven. Op het bed ontdek ik een stapel dekbedhoezen en lakens. Oeps, vergeten dat ik daar mee bezig was. Straks maar verder doen, nu eerst de was ophangen. Als de was bijna is opgehangen hoor ik gepiep. Huh? Oh, ships, de magnetron. Helemaal vergeten! Snel loop ik naar beneden. Daar vind ik een theezakje, weer afgekoeld water en een warme maaltijd. Ik plof neer op een stoel. Je zou doodmoe van jezelf worden...