Hartige taart, glutenvrij, histamine arm en koolhydraatarm

250 gram geraspte (schapen) kaas jong
1 prei
2 middelgrote uien
250 gram tauge
zout
peper
knoflook
oregano
400 gram rundergehakt

Zet de oven aan op 200 graden. Leg een stuk bakpapier op een bakplaat. Strooi hierover ruim een derde van de kaas. Zorg dat dit goed is verdeeld. Zet dit eerst tien minuten onderin de oven. Zet het daarna 10 minuten midden in de oven. Als je oven ook een grillstand heeft, zet je het nu nog 2 minuten onder de grill.
Haal de bakplaat uit de oven en leg de kaasplak op het aanrecht om af te koelen.
Rul in een koekenpan het gehakt gaar (geen boter toevoegen). Voeg daarna de prei, uien, zout en kruiden toe. Bak het gaar. Doe dan nog zo'n 75 gram geraspte kaas erdoor. Goed roeren. Doe als laatste de gewassen tauge erdoor heen. Doe het gas uit en laat het even staan.

Bekleed een cakevorm of kleine tulband met de hard geworden kaas. Breek hiervoor stukken van de kaasplak af. Zorg dat alle kanten van de vorm bedekt zijn. Indien er gaten zijn, kun je met de kaasschaaf nog wat plakken kaas afsnijden en deze op de open plekken leggen.

Vul nu de vorm met het gehaktmengsel. Bedek het geheel met geraspte kaas. Zet de vorm ongeveer 20 minuten middenin de oven (200 graden).

Eet smakelijk!

Lef!

Tot mijn grote verrassing is er een nieuw tijdschrift op de markt: Lef magazine. Zaterdag heb ik er een gekocht. Wat ik tot nu toe heb gelezen, spreekt mij, eetverslaafde, bijzonder aan. Een aanrader voor iedereen die iets met een verslaving of een verslaafde te maken heeft. Openheid over verslavingen, duidelijkheid over verslaving als ziekte, respect voor de mens achter de verslaafde, interessante artikelen en boeiende verhalen! Ik vind de titel geweldig. Je moet echt lef hebben om zoiets uit te geven en ik vind het gedurfd om met een oplage van 20.000 te beginnen. Mij hebben ze al overtuigd van de waarde van hun blad. Was dit er maar eerder geweest. Het zal zeker een positieve bijdrage leveren aan de discussie rond verslavingen en de mens achter de verslaafde!

Chocolade?

Inmiddels ben ik zeven dagen verder dan dag 1. Dag 1 heb ik eerlijk gezegd niet volgehouden. Ik heb mij tegoed gedaan aan heerlijke glutenvrije koekjes. Maar... de chocolade heb ik laten staan. En ook op dag 2 en 3. En hoe groot de drang soms ook is, met geen vinger heb ik het tot en met vandaag aangeraakt. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Ik heb het wel aangeraakt. Zelfs zaterdag 2 pakken hagelslag en een grote reep chocolade gekocht. Niet voor mezelf. Voor gezellig bezoek. De chocolade is bijna op, maar niet door mij genuttigd! En de pakken hagelslag staan nog keurig in de kast. Ik kan er zomaar afblijven. Heerlijk!

Obese

Wat een feest der herkenning om naar dit programma te kijken. Goed dat er aandacht besteed wordt aan mensen met veel overgewicht. En goed dat het positieve aandacht is. Begrip voor mensen met een eetziekte, hun omstandigheden en de voortdurende frustraties waar zij mee te maken hebben. Dus wat mij betreft een prima programma. En natuurlijk ben ik heel erg nieuwsgierig naar dezelfde mensen over weer een jaar. Konden ze het volhouden? Hebben ze blijvende begeleiding gekregen? Is hun leefpatroon dusdanis veranderd dat het hebben van een veel slanker lijf geen dagelijks gevecht is? Ik hoop dat RTL en Wendy van Dijk dat ook nog laten zien.

Weegschaal

Tja, misschien is alleen de titel al genoeg? Schokkend hoog vandaag, de wijzer. Niet echt verbazingwekkend, maar wel vervelend bevestigend. Vannacht, al piekerend, besloten vandaag maar weer eens te starten. Eindelijke wat moed verzameld om er weer tegenaan te gaan.
Vandaag is dus dag 1. Keurig ontbeten met een een glutenvrije tosti kaas en tussendoor slechts een cracker met pindakaas. Geen pakken hageslag, stukken chocolade of andere zoetigheden. Nog weinig fiducie in eigen kunnen. Hopelijk haal ik zonder kleerscheuren dag 2.

iemand als jij

Nu het weer toch echt een Nederlandse herfst laat zien, komt de koude weer om de hoek geslopen. En kou is iets waar ik wel een hekel aan heb gekregen. Toen ik nog ruim 150 kilo woog, had ik niet zo'n moeite met de kou. De warmte was toen mijn vijand. Nu echter, is kou iets waar ik liever bij uit de buurt blijf. Een paar extra lagen kleding verwarmen me lang niet altijd voldoende en het hebben van winterhanden is ook geen pretje. Maar goed... Enigszins kleumend van de koude besloot ik een extra sjaal om te doen. Dat hardop zeggend, kreeg ik als reactie: 'Ik wist niet dat iemand als jij daar last van zou hebben.' Enigszins verbaasd keek ik de spreker aan. 'Wat bedoel je?' 'Nou, je hebt genoeg vet om je warm te houden!' Dank je wel, dacht ik bij mezelf. Blijkbaar ben ik in de ogen van bepaalde mensen nog steeds 'iemand als jij'.

Een beetje pijn doet het wel, zo'n opmerking. Aan de andere kant bepaalt het me er ook weer bij hoe mensen naar de buitenkant kijken. Hoe komt het toch dat de buitenkant zo belangrijk is en voor heel veel mensen bepalend is hoe ze over je denken? Ik vind het oneerlijk. Gelukkig kan ik me er tegenwoordig redelijk makkelijk bij neerleggen en denken 'die weet niet beter'. Maar de afwijzing die in zulk soort opmerkingen doorklinkt, zet me op zulke momenten weer buiten de 'normale' samenleving. En als ik daar over verder denk, besef ik dat veel mensen die 'anders' zijn zich door anderen buiten de samenleving geplaatst voelen. Niet iets wat wenselijk is, maar wel reeel.

Misschien kunnen positieve opmerkingen, waardering en respect naar mensen, zonder naar de buitenkant te kijken, een bepaald evenwicht vormen tegen een dergelijke positionering van waardevolle mensen. Laat ik daar maar voor gaan!

Feest?

Nou nee, het is niet alle dagen feest. De vermoeidheid die al voor de zomervakantie begon, is niet afgenomen. Eerder toegenomen zelfs. Inmiddels drie foute voedingsmiddelen kunnen traceren. Helaas, helaas. Weer minder eetmogelijkheden, want een ontbijtje met yoghurt en wat glutenvrije muesli was toch echt niet verkeerd. En een heerlijk stuk chocolade toch ook niet. yoghurt is uit den boze, evenals soja en dus de meeste chocolade. Jammer. Nu maar weer moed verzamelen...