Chocolade, een mens kan niet zonder. Ik tenminste niet. De titel van mijn boek is 'Levenslang' en o zo passend heeft de vormgever een reep chocolade op de voorkant afgebeeld. Ik had het niet beter kunnen bedenken. Vanochtend in de supermarkt kon ik de verleiding niet weerstaan. Dit keer geen chocoladesnack. - Helaas heb ik namelijk ontdekt dat melkchocolade niet iets is dat mijn lichaam prettig vindt. Vermoeidheid gaat dan direct een rol spelen. Daarom sinds kort over op pure chocolade. Niet echt het allerlekkerste, maar toch wel lekker genoeg om er geen weerstand aan te kunnen bieden. - Daar stond ik dan. Even aarzelde ik, maar toen greep ik een pak xxl chocolade hagelslag uit het rek. Een goede uitvinding. Lekkere grote 'korrels', heerlijk knapperig! En op glutenvrije crackers smaakt dat werkelijk heerlijk. 'Straks lekker als lunch van genieten', dacht ik. Het is nog geen lunchtijd, maar ik heb er inmiddels al van genoten. Een handjevol. En toen nog een en nog een. En het aloude gevoel van 'stom, stom stom' kwam natuurlijk boven. Maar, lekker was het wel. En stom ook. Maar toch lekker. En stom...
Tja...
Nu maar afleiding gezocht in werken. Dat helpt altijd!
