Ken je dat? Dat continue gezoem in je hoofd. Ergens op de achtergrond, bijna onhoorbaar, maar zeer dwingend. Of je wilt of niet, het gaat maar door. Boos worden helpt niet, net als smeken. Onderdrukken gaat niet. Wegpoetsen ook niet. Het zoemt maar door. Soms iets harder, soms bijna niet hoorbaar. Maar het blijft aanwezig. Je kunt het geen woorden noemen die worden gesproken. Het is meer een gevoel dan een geluid. Een zoemgevoel? Misschien is dat wel de beste omschrijving. Als ik het moet vertalen, klinkt het ongeveer zo: 'Je broek zit strak. Je bent vast dikker geworden. Wat heb je allemaal gegeten de afgelopen dagen? Weer zitten vreten? Chocolade, pepernoten, kaas, yoghurt, salade?' Onbewust ga ik daar tegenin en zoem terug. 'Valt best mee. Maar zestien pepernoten, oke, zeventien, want die ene had ik al op voordat het de oven in ging. Ja, wel een chocoladeletter. En een reep chocolade. Of waren het er twee? Maar verder heb ik helemaal niet veel gegeten. Heel netjes gedragen. Toch? Geen ander snoep, geen enorme maaltijden. Valt wel mee? Toch?' En zo zoemt het heen en weer. De hele dag door. Sijpelt door een prettig gevoel gevoel heen of een leuk moment. Houdt maar niet op.
Ik hou niet van zoemen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten