Tja, hoe zal ik het eens zeggen. Arts A zegt: 'Ik weet het niet.' Dus zoek ik arts B. Eerst vind ik een meneer B die hoopvol lijkt, maar niets nieuws te melden heeft dan wat vage opmerkingen. Ook meneer C is nogal vaag. Uiteindelijk vind ik mevrouw D en zij zegt dat het zus moet en met een jaar wel weer normaal is. Maar na 1 1/2 jaar is het nog steeds niet normaal, ondanks de extra door mevrouw D ingeroepen hulp van meneer E en verschillende onderzoeken. Dus besluit ik arts F te consulteren. Deze luistert naar mijn verhaal en sluit kort af met: 'Ik kan u niet helpen.' Ik krijg een verwijzing naar mevrouw G, dietiste. Mevrouw G biedt mij even hoop. Ik zal een dieet krijgen dat goed gaat werken, zij zal mij daarin begeleiden en samen gaan we zoeken naar het beste voor mij. Als een week later het dieet van mevrouw G binnenrolt vraag ik mij af of zij wel naar mij heeft geluisterd. Allerlei dieetadviezen kan ik niet uitvoeren omdat ik last heb van die voedingsmiddelen. Ze had nog wel twee goede boektips. Het eerste boek dat ik aanschaf brengt mij bij de adviezen van mevrouw H, dietiste. Deze opvolgend voel ik mij voor korte tijd vele malen beter. Maar op de lange termijn ondervangt het niet mijn algehele eetproblematiek en moeheid. Boek twee schaf ik aan en dit brengt mij bij meneer I. Deze meneer vertelt mij vol overtuiging de eerste keer wat ik moet doen. Ik doe dat. Onderzoekje erbij. Weinig kosten. Dat schept toch wat vertrouwen. Adviezen lijken te werken. Weer een gesprekje na een maand. Keurig opgevolgde adviezen. Het lijkt wat te verbeteren. Volgens meneer I moet ik mij na een maand of 9 weer prima voelen en eigenlijk alles kunnen eten. Blij, blij, blij. Maar ondanks de adviezen kan ik na die voldragen maanden nog steeds niet alles eten. De moeheid is stukken minder, maar de honger en overgevoeligheid is gelijk. Weer een gesprek met meneer I. Ineens blijk ik andere dingen te moeten doen. Ik begin het wat te wantrouwen. Na een tijdje nog een gesprekje met deze zelfde meneer. Het vertrouwen echter komt niet terug en ook niet mijn normale eetmogelijkheden. Op zoek dus naar een volgende. Mevrouw J komt in beeld, dietiste. Advies volgt. De twijfel echter knaagt voortdurend. Als de meneren en mevrouwen A t/m I niet weten wat goed voor mij is, waarom dan wel deze mevrouw J? Advies volgt. Tja, tja, tja. Weer minstens 8 weken een zwaar dieet volgen? En met wat als gevolg? Weer een mislukking? Waarom zou dit wel werken? Ten einde raad meneer I nog weer gebeld en uiteraard me suf gegoogeld. Voedingsadvies mevrouw J nog een keer uitgebreid gekeken, eigen boerenverstand gebruikt en bedacht dat ik het werkelijk niet meer weet. Meneer I had namelijk weer een nieuw verhaal. En mevrouw J geeft aan dat ik ook op voeding die zij heeft aangegeven als wel toegestaan toch verkeerd kan reageren. Ik bekijk het nog eens goed en constateer dat deze rood gemarkeerde voedingsmiddelen inderdaad voor verkeerde reacties zorgen. Ik ken ze en weet dat bij opeenstapeling van deze voedingsmiddelen dit gebeuren kan.
Ik pieker me weer suf, jank een potje hier en daar, scheld op alles van A t/m J en besluit mijn eigen weg maar even te volgen. Wat die weg ook moge zijn. Geen idee. Waar het toe zal leiden, of is het lijden? Ook geen idee. Met arts K, reguliere arts, een afspraak gemaakt. Is dit mijn nieuwe hoop of loopt mijn weg hier dood?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten